Akda

Sa totoo lang, nung tinanong namin sila kung ano ang madalas na paksa ng mga akda nila, sinabi ng mga bata na hindi raw sila mahilig magsulat. Bago pa man kami magsimula, halatang mas abala sila sa panonood at paggawa ng TikTok. Nalaman ko rin na nakahiligan nilang manood sa Youtube—ang isa pa nga sa kanila ay isang aspiring Youtuber. Sinuwerte lang ako na mahilig din ako sa Youtube dahil nakahanap ako ng paraang maidugtong yung aralin ng sanaysay sa panonood at paggawa ng mga bidyo. Hindi man siguro masasabing sanaysay ang mga iskrip ng mga bidyo ng mga Youtuber, naging malaking hakbang ang koneksyon na iyon para masalin yung paksa sa isang midyum na naiintindihan nila.
Sa pagtanda ko, lalo akong nahihirapang makisangkot sa kulturang popular. Palagay ko malaking problema iyon ng sino mang nais makisalamuha sa mga mas bata sa kanila. Sa lenggwahe pa lang, ibang-iba na. Siyempre, hindi lang naman iyon ang paraan para makasalamuha. Sa katunayan, malamang may mas mainam pang paraan na puwedeng gamitin sa konteksto ng silid-aralan. Pero ako, ginamit ko ang alam ko na tumugma rin sa kung anong alam nila para maintindihan namin ang isa’t isa nang kahit konti. Malamang iyon din ang gawain ng maraming mga guro sa bansa.
Hindi biro ang pagtuturo. Hindi rin biro ang mag-aral. Mas lalong hindi biro ang mga kundisyon na sumasaklaw at umiimpluwensiya sa kung papaano ‘to nararanasan ng guro at mag-aaral. Narinig ko iyon sa mga kaklase kong guro na nag-mamasters. Nakita ko yun sa mga mag-aaral na nakilala namin sa CES. At sa kalagitnaan ng pandemya kung kailan kulang-kulang ng tatlong buwan na lang bago opisyal na magsimula ang sakukan, yun ang iniisip ko-- sila ang iniisip ko.
Edukasyon ang pangunahing adhikain ng KP ngayong taon kaya sana, sa pamamagitan ng publikasyong ito, maalala natin kung sino ang mga nais nating abutin sa ‘edukasyon para sa lahat.’ Huwag sana nating kalimutan ang boses at kakayahan na maaaring maibigay ng maayos na edukasyon.